1
เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองกำลังจะเดินไปไหน
สองเท้าของเขายังก้าวเดินไปอย่างไม่หยุดหย่อน
ถนนชื้นแฉะที่เขาย่ำอยู่นั้นอบร่ำด้วยกลิ่นอะไรบางอย่าง
เขากลุ้มใจ
2
สายลมพัดเอาผงฝุ่นปลิวมาเข้าตาเขา
รู้สึกเคืองตา อยากขยี้ตาเหลือเกิน
แต่เขาก็ยังไม่หยุดเดิน เพียงแต่ลดจังหวะความเร็วลง
ใช้แขนเสื้อเช็ดดวงตา เพื่อหวังเอาฝุ่นออก
3
ท่าทางฝนคงหยุดตกก่อนเขาจะออกจากบ้านไม่นาน
เขาไม่รู้
รู้แต่เพียงว่าก่อนที่เขาจะมาเดินอยู่อย่างนี้
เขาทะเลาะกับเมีย
4
คนอยู่ด้วยกันก็เหมือนลิ้นกับฟันย่อมต้องมีวันกระทบกันบ้างเป็นธรรมดา
เรื่องนี้เขาก็รู้
แต่เขาไม่อยากใส่ใจ
เขาซีเรียส
5
เขาเครียดยิ่งขึ้นอีกเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำงาน
ที่จริงเขาเพิ่งทำงานที่นี่ได้สี่เดือนเท่านั้น
หลังจากเรียนจบเขาได้งานทันที
เขาอาจโชคดี ? แต่ตอนนี้-เขาไม่แน่ใจ
6
เขาส่ายหัว พยายามไม่คิดถึงมัน
ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
ลมพัดไฟแช็กดับอยู่หลายทีกว่าจะจุดติด
เขาอัดบุหรี่เข้าไป
7
บุหรี่เมนทอลนี่เย็นชื่นใจจริง ๆ เขาคิด
เขายังก้าวเท้าต่อไปเรื่อย ๆ
เขี่ยขี้บุหรี่ทิ้งไป
ยังเคืองตาเพราะฝุ่นยังไม่ออกมาจากตา
8
ท้องฟ้าเปิดแล้ว
เมื่อวานนี้เองที่เมียเขามาบอกว่ากำลังจะมีลูก
หล่อนท้องได้เดือนกว่าแล้ว
เขาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือจะเสียใจดี เขาไม่แน่ใจ
9
บุหรี่หมดมวน
เขาทิ้งมันไป
สองเท้าของเขายังคงก้าวเดินไปอย่างไม่หยุดหย่อน
ถนนแถบนี้แห้งกว่าทางที่เขาเดินผ่านมา
10
เขาครุ่นคิด
หรือว่าฝนตกไม่ทั่วฟ้า
บางทีมันอาจแห้งเร็วก็ได้
เขาไม่รู้
11
ตอนนี้ความคิดของเขาเริ่มคลี่คลาย
นึกออกแล้วว่ากำลังจะเดินไปไหน
ใช่ ! เขาจะไปร้านขายยา
มันน่าจะเป็นทางออกที่ดี
12
โค้งข้างหน้าเป็นร้านขายยาใหญ่ที่สุดในย่านนี้
คงจะมียาที่เขาต้องการ
แล้วหล่อนล่ะ ต้องการมันหรือไม่ ?
เขาไม่แน่ใจ
13
ความเครียดเริ่มกลับมาอีกครั้ง
เขาควักบุหรี่ขึ้นมาสูบอีก
ชะลอความเร็วลงเล็กน้อย
ฝุ่นยังไม่ออกจากตา
14
แถบนี้มีอพาร์ทเมนต์ตั้งอยู่มาก
ผู้คนเดินหาซื้อกับข้าวมื้อเย็นกันขวักไขว่
เขาเองก็นับเป็นคนแถวนี้ได้เหมือนกัน
ย้ายมาอยู่อพาร์ทเมนต์กับเมียได้สอง-สามปีแล้ว…ตั้งแต่เขายังเรียนอยู่
15
…เธอเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกัน
เรารู้จักกันที่งานรับน้อง
มาสนิทอีกทีก็ตอนติวข้อสอบให้
ติวกันที่อพาร์ทเมนต์ของเขา
16
เขาอัดบุหรี่ติด ๆ กันสี่-ห้าครั้ง
ใจลอยกลับไปคิดเรื่องงาน
ที่ทำงานมีข่าวว่าจะปลดพนักงานรอบสอง
เขาอาจเป็นหนึ่งในนั้น ? เขาไม่อยากให้เป็น
17
มารู้สึกตัวอีกทีก็ถึงร้านขายยาแล้ว
เขากำลังตัดสินใจว่าจะก้าวเข้าไปดีหรือไม่
เขาสับสน
มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วหรือ ?
18
เมียเขาเองก็ใกล้สอบไล่เทอมต้นแล้ว
เหลืออีกเทอมเดียวก็จะจบ สี่ปี่ผ่านไปไวเหมือนโกหก
สมัยนี้จบปริญญาตรีมันธรรมดาเกินไปเสียแล้ว
และงานก็ใช่จะหาได้ง่าย ๆ
19
เขากลุ้มใจ
บางครั้งคนเราก็ไม่มีทางเลือก
แต่บางทีคนเราก็เลือกทางผิด
เขาไม่แน่ใจ
20
เขายืนครุ่นคิด
ภาพของแม่ปรากฎขึ้นในห้วงคำนึง
ยามมีปัญหาเขาจะปรึกษาแม่
แต่ปัญหานี้ล่ะ ?
21
ท้องฟ้ามืดลง
เขาหิวน้ำ
เลื่อนประตูกระจกร้านขายยาแล้วก้าวเข้าไป
เปิดตู้เย็น
22
เขาหยิบน้ำเก๊กฮวยขึ้นมาดื่ม
เขาสับสน
ดื่มจนหมด
เขาอยากบุหรี่
23
ควักเหรียญห้าออกมาวางไว้ แล้วก้าวออกมาจากร้าน
ลืมเรื่องฝุ่นเข้าตาเสียสนิท
รู้สึกไม่เคืองตาแล้ว
เขาจุดบุหรี่ พ่นควันยาว
24
เทอมหน้าเมียเขาต้องไปฝึกงาน
จะทำยังไงกันดีละนี่
ใส่ชุดคลุมท้องไป ?
เขาไม่รู้
25
บุหรี่หมดมวน
เขาทิ้งมัน
ก้าวไปยืนหน้าร้านขายยา
เขาสับสน
26
เขานึกถึงแม่อีก
ถ้าบอกเรื่องนี้กับแม่แม่จะว่ายังไง ?
เขาเครียด
ก้าวขาเข้าไป
27
พาลนึกถึงเมีย
ถ้าทางบ้านเมียเขารู้เรื่องจะทำยังไง
เขาคิดไม่ตก
ยาขับเป็นสิ่งเลวร้าย แต่บางทีเขาอาจต้องการมัน
28
เรื่องงานวนกลับมาในหัว
สิ้นเดือนนี้คงรู้ข่าวคืบหน้า
ข่าวดีหรือข่าวร้าย
เขาไม่อยากคิด
29
มันเป็นเรื่องผิดพลาดทางเทคนิค
ปกติเขาเป็นคนรอบคอบ แต่ครั้งนี้เขาพลาด
มันไม่ใช่ความผิดของเขา
บริษัทถุงยางนั่นต่างหากที่ไม่ตรวจสอบคุณภาพให้ดี
30
หรือเป็นคราวซวย
เขาไม่รู้
เขาไม่แน่ใจ
เขากลุ้มใจ