ถนน : เอียง

1

เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองกำลังจะเดินไปไหน

สองเท้าของเขายังก้าวเดินไปอย่างไม่หยุดหย่อน

ถนนชื้นแฉะที่เขาย่ำอยู่นั้นอบร่ำด้วยกลิ่นอะไรบางอย่าง

เขากลุ้มใจ

2

สายลมพัดเอาผงฝุ่นปลิวมาเข้าตาเขา

รู้สึกเคืองตา อยากขยี้ตาเหลือเกิน

แต่เขาก็ยังไม่หยุดเดิน เพียงแต่ลดจังหวะความเร็วลง

ใช้แขนเสื้อเช็ดดวงตา เพื่อหวังเอาฝุ่นออก

3

ท่าทางฝนคงหยุดตกก่อนเขาจะออกจากบ้านไม่นาน

เขาไม่รู้

รู้แต่เพียงว่าก่อนที่เขาจะมาเดินอยู่อย่างนี้

เขาทะเลาะกับเมีย

4

คนอยู่ด้วยกันก็เหมือนลิ้นกับฟันย่อมต้องมีวันกระทบกันบ้างเป็นธรรมดา

เรื่องนี้เขาก็รู้

แต่เขาไม่อยากใส่ใจ

เขาซีเรียส

5

เขาเครียดยิ่งขึ้นอีกเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำงาน

ที่จริงเขาเพิ่งทำงานที่นี่ได้สี่เดือนเท่านั้น

หลังจากเรียนจบเขาได้งานทันที

เขาอาจโชคดี ? แต่ตอนนี้-เขาไม่แน่ใจ

6

เขาส่ายหัว พยายามไม่คิดถึงมัน

ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

ลมพัดไฟแช็กดับอยู่หลายทีกว่าจะจุดติด

เขาอัดบุหรี่เข้าไป

7

บุหรี่เมนทอลนี่เย็นชื่นใจจริง ๆ เขาคิด

เขายังก้าวเท้าต่อไปเรื่อย ๆ

เขี่ยขี้บุหรี่ทิ้งไป

ยังเคืองตาเพราะฝุ่นยังไม่ออกมาจากตา

8

ท้องฟ้าเปิดแล้ว

เมื่อวานนี้เองที่เมียเขามาบอกว่ากำลังจะมีลูก

หล่อนท้องได้เดือนกว่าแล้ว

เขาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือจะเสียใจดี เขาไม่แน่ใจ

9

บุหรี่หมดมวน

เขาทิ้งมันไป

สองเท้าของเขายังคงก้าวเดินไปอย่างไม่หยุดหย่อน

ถนนแถบนี้แห้งกว่าทางที่เขาเดินผ่านมา

10

เขาครุ่นคิด

หรือว่าฝนตกไม่ทั่วฟ้า

บางทีมันอาจแห้งเร็วก็ได้

เขาไม่รู้

11

ตอนนี้ความคิดของเขาเริ่มคลี่คลาย

นึกออกแล้วว่ากำลังจะเดินไปไหน

ใช่ ! เขาจะไปร้านขายยา

มันน่าจะเป็นทางออกที่ดี

12

โค้งข้างหน้าเป็นร้านขายยาใหญ่ที่สุดในย่านนี้

คงจะมียาที่เขาต้องการ

แล้วหล่อนล่ะ ต้องการมันหรือไม่ ?

เขาไม่แน่ใจ

13

ความเครียดเริ่มกลับมาอีกครั้ง

เขาควักบุหรี่ขึ้นมาสูบอีก

ชะลอความเร็วลงเล็กน้อย

ฝุ่นยังไม่ออกจากตา

14

แถบนี้มีอพาร์ทเมนต์ตั้งอยู่มาก

ผู้คนเดินหาซื้อกับข้าวมื้อเย็นกันขวักไขว่

เขาเองก็นับเป็นคนแถวนี้ได้เหมือนกัน

ย้ายมาอยู่อพาร์ทเมนต์กับเมียได้สอง-สามปีแล้ว…ตั้งแต่เขายังเรียนอยู่

15

…เธอเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกัน

เรารู้จักกันที่งานรับน้อง

มาสนิทอีกทีก็ตอนติวข้อสอบให้

ติวกันที่อพาร์ทเมนต์ของเขา

16

เขาอัดบุหรี่ติด ๆ กันสี่-ห้าครั้ง

ใจลอยกลับไปคิดเรื่องงาน

ที่ทำงานมีข่าวว่าจะปลดพนักงานรอบสอง

เขาอาจเป็นหนึ่งในนั้น ? เขาไม่อยากให้เป็น

17

มารู้สึกตัวอีกทีก็ถึงร้านขายยาแล้ว

เขากำลังตัดสินใจว่าจะก้าวเข้าไปดีหรือไม่

เขาสับสน

มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วหรือ ?

18

เมียเขาเองก็ใกล้สอบไล่เทอมต้นแล้ว

เหลืออีกเทอมเดียวก็จะจบ สี่ปี่ผ่านไปไวเหมือนโกหก

สมัยนี้จบปริญญาตรีมันธรรมดาเกินไปเสียแล้ว

และงานก็ใช่จะหาได้ง่าย ๆ

19

เขากลุ้มใจ

บางครั้งคนเราก็ไม่มีทางเลือก

แต่บางทีคนเราก็เลือกทางผิด

เขาไม่แน่ใจ

20

เขายืนครุ่นคิด

ภาพของแม่ปรากฎขึ้นในห้วงคำนึง

ยามมีปัญหาเขาจะปรึกษาแม่

แต่ปัญหานี้ล่ะ ?

21

ท้องฟ้ามืดลง

เขาหิวน้ำ

เลื่อนประตูกระจกร้านขายยาแล้วก้าวเข้าไป

เปิดตู้เย็น

22

เขาหยิบน้ำเก๊กฮวยขึ้นมาดื่ม

เขาสับสน

ดื่มจนหมด

เขาอยากบุหรี่

23

ควักเหรียญห้าออกมาวางไว้ แล้วก้าวออกมาจากร้าน

ลืมเรื่องฝุ่นเข้าตาเสียสนิท

รู้สึกไม่เคืองตาแล้ว

เขาจุดบุหรี่ พ่นควันยาว

24

เทอมหน้าเมียเขาต้องไปฝึกงาน

จะทำยังไงกันดีละนี่

ใส่ชุดคลุมท้องไป ?

เขาไม่รู้

25

บุหรี่หมดมวน

เขาทิ้งมัน

ก้าวไปยืนหน้าร้านขายยา

เขาสับสน

26

เขานึกถึงแม่อีก

ถ้าบอกเรื่องนี้กับแม่แม่จะว่ายังไง ?

เขาเครียด

ก้าวขาเข้าไป

27

พาลนึกถึงเมีย

ถ้าทางบ้านเมียเขารู้เรื่องจะทำยังไง

เขาคิดไม่ตก

ยาขับเป็นสิ่งเลวร้าย แต่บางทีเขาอาจต้องการมัน

28

เรื่องงานวนกลับมาในหัว

สิ้นเดือนนี้คงรู้ข่าวคืบหน้า

ข่าวดีหรือข่าวร้าย

เขาไม่อยากคิด

29

มันเป็นเรื่องผิดพลาดทางเทคนิค

ปกติเขาเป็นคนรอบคอบ แต่ครั้งนี้เขาพลาด

มันไม่ใช่ความผิดของเขา

บริษัทถุงยางนั่นต่างหากที่ไม่ตรวจสอบคุณภาพให้ดี

30

หรือเป็นคราวซวย

เขาไม่รู้

เขาไม่แน่ใจ

เขากลุ้มใจ